bn. bw. (-er, -st),
1. (thans minder gewoon) onbehoorlijk, lomp: een onhebbelijk stuk kalfsvlees.
2. onaangenaam jegens anderen, onvriendelijk, tevens met gedachte aan ongepastheid: dat vindl ik onhebbelijk; die man is altijd onhebbelijk; — bw.: zich onhebbelijk gedragen; — als bw. van graad: ik heb me onhebbelijk driftig gemaakt; een onhebbelijk lange neus, zeer lang.
