bn. bw. (-er, -st),
I. bn.,
1. vol hartstocht; met licht opgewekte hartstochten: een hartstochtelijk man; ge moet niet zo hartstochtelijk zijn, u niet zozeer door uw hartstochten of driften laten medeslepen, niet zo onstuimig zijn;
2. door hartstocht gedreven tot hetgeen het zn. noemt: hij is een hartstochtelijk jager, een vurig beminnaar van de jacht;
3. blijk gevend van, voortkomend uit hartstocht, vurig, driftig, opgewonden: hartstochtelijke woorden, gebaren-, een hartstochtelijk tempo ; een hartstochtelijk toneel;
II. bw., met hartstocht, vurig : ik heb haar hartstochtelijk lief; hij sprak hartstochtelijk.
