(<Gr.), v. (-n),
1. ontleding in bestanddelen, tegenst. v. synthese; chemische analyse, ontbinding van een stof ter bepaling harer bestanddelen; de quantitatieve analyse bepaalt de verhouding der bestanddelen ; — logische en grammatische analyse, zins- en woordontleding ;
2. (in de logica) bepaling van een begrip door beschouwing zijner bestanddelen;
3. (wisk.) oplossing van een vraagstuk, waarbij men van het gestelde uitgaande dit tot een bekende waarheid terugbrengt; algebra ;
4. verklarende ontleding, b.v. van een letterkundig voortbrengsel, van een karakter, een handschrift, een situatie.
