Pico - (Giovanni), graaf van Mirandola, Italiaansch wijsgeer, 1463—1494, beïnvloed door Plato en de neo-Platonici, Aristoteles, de Kabbala, Ficinus en Nicolaus Cusanus, zelf later invloed oefenend o. a. op Zwingli en Kepler. De kerk verbood het reusachtige dispuut over 900 stellingen, voor hetwelk P. de geleerden der wereld uitgenoodigd had op zijn kosten naar Rome te komen. Van ketterij aangeklaagd, werd hij door toedoen van Lorenzo di Medici vrijgesproken. Het hoogst is voor hem de kennis Gods in de extase.
Gods wezen is slechts negatief te bepalen. Er zijn 3 werelden : de bovenzinnelijke, hemelsche en ondermaansche ; deze laatste is uit de ongeschapen materie gevormd. De mensch als mikrokosmos heeft alle naturen in zich. Zijn werken verschenen samen met die van zijn neef Francesco te Basel (2 dln. 1572). In 1905 zijn zijn Ausgewählte Schriften door Liebert uitgegeven. Van groote beteekenis is behalve zijn De hominis dignitate zijn werk tegen de Astrologie, 12 boeken. „De hemellichamen bezitten geen verborgen qualiteiten, krachtens welke zij geheime werkingen in de aardsche wereld zouden kunnen tot stand brengen ; veeleer vloeien al hun vermogens voort uit de inwendige principes en vormen der lichamen zelf.” Giovanni Francesco Pico (1469—1533) schreef een biografie van zijn oom en van Savonarola en verder o. a. Examen doctrinae vanitatis gentilium.
