Luitpoid - van Beieren (Karel Johan Willem Lodewijk), regent van Beieren, zoon van Lodewijk I, geb. te Würzburg 1821, overl. 1912 in München, werd in Duitschland opgevoed en wijdde zich bij zijn militaire studie ook veel aan kunst en letteren, reisde daarna in Griekenland en Klein-Azië en in N.-Amerika. Ofschoon hij in den oorlog van 1866 aan de zijde van Oostenrijk stond, volgde hij na den vrede de politiek van Bismarck en was in den oorlog van 1870-71 een eerste kracht in het Duitsche hoofdkwartier, streed mee in den slag bij Sedan en nam in 71 het initiatief, om Willem I tot Duitschen Keizer uit te roepen. Kort na den oorlog aanvaardde hij na den zelfmoord van Koning Lodewijk II en wegens zielsziekte van zijn oudsten broeder het regentschap, dat hij tot zijn dood met groote waardigheid en staatsmanswijsheid bekleedde, daarbij steeds den Keizer in zijn wereldpolitiek volgende.
Dat hij om zijn gematigd bestuur en zijn liefde voor beeldhouw- en schilderkunst in ’t bijzonder bemind was bij zijn volk, bleek op zijn 80en jaardag, toen hem een nationale gift van ruim ½ mill. Mark ter beschikking werd gesteld voor weldadige doeleinden.
