Kustverdediging - Rijken, die aan zee grenzen beschermen hun kust, gedeeltelijk door de marine, overigens door versterkingen en troepen te land. Al naar gesteldheid der kust treft men deze versterkingen slechts aan, waar zich belangrijke havens en landingsplaatsen bevinden, dan wel geheel langs de kust verspreid. De werkingssfeer dezer versterkingen gaat echter niet verder dan de draagwijdte van het vèrdragend, zwaar geschut, waarmede zij bewapend zijn.
Minder passief is dus het optreden van de legerafdeelingen, die een landingspoging moeten belemmeren. Aangezien deze troepen echter geen strijd kunnen aanbinden met het geschut der vijandelijke oorlogsschepen, is het duidelijk, dat het actieve gedeelte bij de kustverdediging ten deel valt aan de marine, die tot opdracht heeft, den vijand reeds op grooten afstand aan te vallen en te verslaan. De kustversterkingen kunnen ten doel hebben:
1) aan de zeezijde een gesloten, versterkte positie te vormen, waarbinnen een oorlogshaven, een veilige reede, een maritiem etablissement, e. d. zijn gelegen, waarvan het gebruik ten behoeve van de eigen marine verzekerd moet worden en aan de vijandelijke oorlogsvloot moet worden belet (Stelling van Helder),of 2) een vaarwater af te sluiten, dat toegang geeft tot belangrijke, meer binnenwaarts gelegen objecten, hetgeen geschiedt door een afzonderlijk sperfort (forten aan den Hoek van Holland en bij IJmuiden). De kustversterkingen worden onderscheiden in kustbatterijen, die aan de keelzijde open zijn en in kustforten, die naar alle zijden gesloten zijn.
