Hugo v. st. victor - beroemd mysticus, 1096—1141, abt van het August. klooster van St. Victor bij Parijs, een geboren graaf v. Blankenburg (Harz), vriend van Bernhard v. Clairvaux, leert dat de mensch bestemd is om te deelen in de zaligheid Gods, en wel door de (boven de lagere kennis-trappen, de cogitatio en meditatio zich verheffende) contemplatie, die bestaat in een onmiddellijke „visie” van het goddelijke wezen, maar de kerkelijke leer als waarheids-kriterium behoeft. Groot was zijn invloed op de Midden-Eeuwsche wereldbeschouwing. De hoofdstellingen over de verhouding van geestelijke en wereldlijke macht in Paus Bonifacius VIII’s beroemde bul Unam Sanctam zijn aan een van Hugo’s geschriften ontleend.
Van deze zijn de voornaamste: Soliloquium, De sacramentis, De arca Noë mystica, De vanitate mundi. Uitgegeven door Migne. Patrol, deel 175—177. Vgl. Liebner, H. v. St. V. 1832. Kilgenstein, Die Gotteslehre des H. v. St. V. (1897).
