Bezanden is in het algem. met zand bestrooien of met een dunne laag zand bedekken; komt o.a. voor bij het steenbakken: door de houten vormen, waarin de klei tot steenen wordt gevormd, met zand te bestrooien, krijgt men aan de drie kanten, waar de ongebakken steen met den vorm in aanraking kwam, een bezande oppervlakte. Men spreekt dan van bezande steenen. Nieuw gelegde bestratingen worden ook bezand, ten einde de voegen gevuld te krijgen met zand. Gewalste wegen worden na het walsen bezand om de oppervL te verschralen en zindelijker te maken.
In de cultuurtechniek wordt b. toegepast bij de ontginning van veen- en zandgronden. Nadat de veengrond effen is gemaakt, wordt de oppervlakte met eene ± 10 c.M. dikke zandlaag bedekt. Is het hoogveen, zoo wordt het zand met het veen door ploegen en eggen vermengd (z.g. Groninger dalgrond*-ontginning); is het laag- of moerasveen, dan zorgt men ,in den regel zand en veen zooveel mogelijk gescheiden te houden door den grond niet dieper te bewerken dan de zandlaag dik is (z.g. Rimpausche Veendamcultuur*). Het doel van de bezanding in beide gevallen is de draagkracht van den grond te verhoogen en de waterverzorging der planten te regelen. Bovendien vermindert het gevaar voor schade door nachtvorsten, doordat de afwisseling tusschen dag- en nacht-bodemtemperatuur minder groot is.
Het bezanden bij zandgronden wordt uitgevoerd bij heideveldontginningen tot grasland en kan alleen worden toegepast wanneer het laag en vlak heideveld betreft. In dit geval is het eene goedkoope en tegelijke goede methode van ontginning. De zandbedekking vernietigt de oorspronkelijke wilde flora; de zode of plag verteert. De deklaag zelf vormt het kiembed voor de jonge gras- en klaverplanten.
