historische voorstelling van het zonnestelsel, die de aarde als middelpunt zag van een stelsel volkomen doorzichtige kristallen bolschalen (sferen) die de zon, de maan en de vaste sterren droegen. De Grieken die zeven planeten en zeven tonen in hun toonladders kenden, namen aan dat de bolschaal van iedere planeet een toon van de toonladder gaf.
Dit paste in de getallenmystiek van Pythagoras en zijn school (6e eeuw v.C.). De harmonie der sferen zou voor mensen onhoorbaar zijn doordat zij voortdurend klonk. De Duitse sterrenkundige J.→Kepler heeft nog de tonen van de planeten berekend, waarbij hij aannam dat het trillingsgetal evenredig zou zijn met de hoeksnelheid.
