Gepubliceerd op 01-12-2020

resistentie

betekenis & definitie

weerstandsvermogen, m.n. van ziekteverwekkende organismen tegen antibiotica, en van insekten en ongedierte tegen bestrijdingsmiddelen. Een ziekteverwekker of plaag kan resistent worden voor een bestrijdingsmiddel na eerdere toepassing van het middel.

Het gebruikte middel kan dan niet meer effectief gehanteerd worden voor de bestrijding van de desbetreffende ziekte of plaag. Vaak moeten dan giftiger stoffen worden gebruikt. Zo hebben de belangrijkste katoenplagen in de vs (een van de belangrijkste markten voor bestrijdingsmiddelen) resistentie ontwikkeld tegen vrijwel alle klassieke bestrijdingsmiddelen. Dit is de reden dat men wel naar alternatieven moest zoeken en dat o.a. bestrijding met feromonen daar ingang heeft kunnen vinden. Resistentieontwikkeling is een van de belangrijkste redenen om over te gaan van uitsluitend chemische naar meer geïntegreerde vormen van bestrijding. Een effect dat het probleem van resistentieontwikkeling nog verergert, is het feit dat organismen die tegen een bepaald middel resistent geworden zijn, dikwijls ook snel resistent worden tegen middelen die erop lijken.

Dit verschijnsel heet kruisresistentie. Een berucht middel is in dit verband benomyl, een modern schimmelwerend middel, waarvan men aanvankelijk op grond van zijn uitzonderlijke effectiviteit zeer hoge verwachtingen had.