pakket gerichte maatregelen die men neemt om zich te beschermen tegen plagen. Voor de bestrijding van ziekten en plagen in de land- en tuinbouw wordt veelal de term gewasbescherming gebezigd.
J.Ritzema Bos, grondlegger van de planteziektenkunde in Nederland, stelde in zijn boek Landbouwdierkunde (1879) dat de eerste stelregel van de bestrijding is: ‘zorgt, dat ge hunne (d.i. die van de plaagorganismen) vermeerdering niet in de hand werkt door onbekendheid met hunne levenswijze of door het doden van hunne natuurlijke vijanden’. Het scala van bestrijdingsmiddelen in de landbouw was toen overigens nog beperkt tot enkele zouten (b.v. kopersulfaat) en minerale oliën (b.v. petroleum). Verder zijn verjagen en vernietigen eeuwenlang als bestrijding toegepast. Het bewust invoeren en kweken van parasieten en predatoren van plaagorganismen (biologische bestrijding) werd al voor de Eerste Wereldoorlog toegepast, maar in de jaren vijftig verdrongen door chemische bestrijding met behulp van bestrijdingsmiddelen. De bezwaren die daaraan kleven en die in de loop van de jaren zestig en zeventig naar voren kwamen, hebben geleid tot nieuwe aandacht voor de oudere methoden. Preventieve, biologische en chemische bestrijding worden gecombineerd in de geïntegreerde bestrijding.
