kalkminnend. Kalkplanten zijn soorten die op gronden met een hoog gehalte aan kalkzouten (b.v. > 3 % calciumcarbonaat) beter groeien dan op andere bodems.
Voor verscheidene soorten is het echter waarschijnlijk dat ze deze hoge concentratie niet nodig hebben, maar deze wel beter verdragen dan andere soorten, die daardoor weggeconcurreerd worden.Er zijn natuurlijk ook organismen die wel degelijk kalk nodig hebben, zoals mollusken voor de opbouw van hun schelp. Zo bleek bij een serie meren in de vs dat er een verband bestaat tussen het aantal soorten schelpdieren en het kalkgehalte van het water.
In de landbouw wordt van oudsher kalk gebruikt om de voortdurende bodemverzuring tegen te gaan. Men gebruikte hier vroeger vaak mergel voor. Door geregeld kalk te strooien wordt de microbiële omzetting van humus (mineralisatie) gestimuleerd, waardoor mineralen voor het gewas beschikbaar komen. Als die steeds met de oogst worden afgevoerd en niet worden aangevuld door bemesting, houdt de minerale voorziening op. De grond verzuurt dan verder, terwijl meer kalk strooien dan niet meer helpt (de grond is uitgemergeld). Behalve kalk moet dan een grote hoeveelheid humus, stalmest of kunstmest worden opgebracht.
