opwarming van de aarde ten gevolge van de toename van het kooldioxidegehalte in de atmosfeer. De van de zon afkomstige energie wordt voor een belangrijk deel door de aarde omgezet in infrarode straling, die de ruimte in wordt teruggezonden.
Bepaalde gassen in de atmosfeer en ook stofdeeltjes houden deze infrarode straling door absorptie gedeeltelijk tegen en sturen deze straling voor een deel terug naar de aarde, ’s Nachts kan hierdoor sterke afkoeling voorkomen worden. Dit verschijnsel is vergelijkbaar met wat in de broeikas gebeurt. De kortegolf-zonnestralen (lichtenergie) worden door het glas doorgelaten, terwijl de door langegolf-infrarode straling opgewarmde luchtmoleculen de kas niet kunnen verlaten. Een temperatuurstijging is hiervan het gevolg. Natuurkundig is de vergelijking niet helemaal juist. Op aarde is er een evenwicht bereikt tussen de ingestraalde en de uitgestraalde energie.
Men vreest echter dat, vooral door de toename van kooldioxide in de lucht, dit evenwicht zal worden verstoord en de gemiddelde aardoppervlaktetemperatuur zal stijgen. Dit zal een relatief grotere stijging van de temperatuur aan de polen van de aarde tot gevolg kunnen hebben, daardoor stijging van het zeewaterniveau en enorme verandering van het klimaat met nadelige gevolgen voor de voedselvoorziening. Overigens zijn de uitkomsten van de modellen waarmee men deze gevolgen probeert te voorspellen, vaak met elkaar in tegenspraak. De oorzaak van de toename van de kooldioxideconcentratie in de atmosfeer is het gebruik op grote schaal van fossiele brandstoffen, waarbij zeer grote hoeveelheden kooldioxide vrijkomen. Toepassing van zonne-, wind-, of kernenergie heeft dit bezwaar niet. Een tweede oorzaak van de toename van de kooldioxideconcentratie is het onverantwoord in hoog tempo op grote schaal vernietigen en verbranden van de tropische regenwouden. De gevolgen van het broeikaseffect zijn onherstelbaar.
