systeem van permanent grondgebruik. De totale opbrengst van de grond wordt daarbij vergroot door de voortdurende of elkaar afwisselende teelt van eenjarige voedselgewassen en meerjarige (boom)gewassen en door het gebruik van wilde planten, al of niet gecombineerd met het houden van dieren.
Beheer en opzet van het systeem sluiten zoveel mogelijk aan bij het cultuurpatroon van de betrokken bevolking. Bij dit systeem wordt tevens getracht de beschikbare arbeidskracht zo volledig mogelijk te gebruiken. Agroforestry-systemen zijn primair gericht op het behoud van het natuurlijk milieu met een optimale toepassing van de natuurlijke rijkdommen ten behoeve van de mens. De gebezigde traditionele systemen zijn al honderden jaren oud en variëren van land tot land, afhankelijk van de milieufactoren land, water en klimaat. Sinds 1977 worden deze en nieuwe systemen gepropageerd in tropische ontwikkelingslanden door het ICRAF (International Council for Research in Agroforestry), dat zijn hoofdkwartier heeft in Nairobi. Voorbeelden van agroforestry-systemen zijn:1. het reeds lang toegepaste taungyasysteem, afkomstig uit Birma, en nu toegepast in vele andere delen van de tropen. Hierbij worden in een herbebossingsproject gedurende de eerste drie jaar in de rijen tussen de jonge boompjes voedselgewassen verbouwd. Als het bladerdak zich sluit, moet deze teelt worden opgegeven; men verhuist dan naar een ander areaal dat opgeplant moet worden;
2. het aanplanten van Acacia-soorten in de Sahel, gecombineerd met droge landbouw of met begrazing (semi-nomadisch), zodat veeteelt gecombineerd kan worden met de verbouw van voedselgewassen; de voorziening van brandhout, Arabisch gom (inkomsten) en peulvruchten (als veevoer in de droge tijd) wordt hierbij door de Acacia verzekerd.
Veelal wordt in de nieuw gepropageerde systemen de verbouw van snel groeiende vlinderbloemige boomgewassen aanbevolen, zoals Leucaena, omdat hun wortelknolletjes de stikstofvoorziening bevorderen. Agroforestry-systemen zijn vooral belangrijk in de agrarisch kritische gebieden, waar door milieu-omstandigheden (grote droogte of te veel bodemreliëf) normale permanente landbouw zeer moeilijk is.
