handeling van het zichzelf vrijwillig de dood geven, meestal om zich te bevrijden uit een situatie die ondraaglijk is geworden. Sommige zelfmoorden, die gemotiveerd zijn door religieuze of morele overwegingen (ontkomen aan oneer, niet langer een last zijn voor een ander), lijken op offers.
Andere die vaker voorkomen, worden ingegeven door een gestoorde→ affectiviteit die correspondeert met een→ pathologisch gedrag. Zij worden gepleegd door gedeprimeerde neurotici die niet in staat zijn om een harmonieuze plaats te vinden in het leven en om hun bestaan een zin te geven, of door melancholici die al lang over hun dood nadenken. Vaak vindt men een soort aanleg in de familie voor zelfmoord; maar beter om er het determinisme van een hypothetische erfelijkheidsfactor in te zien, is het om aan te nemen dat er een sociale geconditioneerdheid bestaat, die meer of minder bewust is en die iemand erop voorbereidt om het idee te accepteren om in bepaalde omstandigheden zelfmoord te plegen. In sommige delen van Afrika bijv. is zelfmoord vaak het laatste middel om zich op een tegenstander te wreken; de wanhopige doodt zich met de bedoeling degene die hem beledigd heeft geen enkele rust meer te geven. Zelfmoord lijkt een besmettelijk karakter te hebben: soms registreert men ware epidemieën van zelfmoord op bepaalde plaatsen (vulkaan, spoorbaan).→ Dürkheim, Frustratie, Ik, Melancholie, Pensionering, Reactiestoornis, Steriliteit, Waarde, Zelfbestraffing.
