I, reacties die men in een bepaalde omgeving en op een bepaald ogenblik vertoont. Het gedrag dat tegelijk afhankelijk is van de persoon en van de omgeving waarin deze leeft - en niet slechts van één van deze twee elementen - heeft altijd een betekenis.
Het komt overeen met een zoeken naar een situatie of een voorwerp waardoor spanningen en behoeften afgevoerd kunnen worden. Van de → reflex, die de prikkeling beoogt te onderdrukken, tot de → neurose, die beschouwd wordt als een ondoelmatige reactie op -» angst, hebben alle gedragingen een → aanpassingskarakter. → Merleau-Ponty sprak in dit verband van een ‘twistgesprek en een uiteenzetting’ van de persoon met de wereld.II, secundair gedrag, wijze waarop men zich gedraagt. Deze term wordt sinds een halve eeuw zeer vaak gebruikt in de psychologie. Gedrag beperkt zich niet tot de materiële en objectieve gegevens zoals de motorische en afscheidingsreacties - dit was de mening van de → behavioristen - of tot de reacties van het organisme dat de spanningen die zijn omgeving veroorzaakt, tracht te verminderen. Het is een reactie op een motivatie, welke uit psychische, motorische en fysiologische componenten bestaat. → Communicatie bijv. is een psychosociaal gedrag dat ten doel heeft anderen informatie te verschaffen via → taal, -» mimiek, → attitudes, gebaren enz. → Gewoonte, Imitatie, Instinct, Motivatie, Vermogen.
