(1873-1940), Zwitsers psycholoog. Hij was professor aan de universiteit van Genève en had daar de leiding van het psychologisch laboratorium.
Via zijn talrijke publikaties, zoals: l’Education fonctionnelle (Functionele opvoeding), Comment diagnostiquer les aptitudes chez les écoliers (Het opsporen van aanleg bij scholieren), enz. ondergaan generaties pedagogen nog altijd de invloed van zijn ideeën. Tegenover de statische theorieën van zijn tijd, die van de psychologie een analytische en mechanische wetenschap maken, stelt hij een moderne, dynamische en functionele opvatting van deze tak van wetenschap. De psychologie dient de psychologische verschijnselen te bestuderen, die betrekking hebben op het gehele reactiecomplex van het organisme en deze te zien binnen het totale gedragsbeeld ; elk geestelijk gebeuren heeft gedragsaspecten en iedere gedragsvorm vertoont→aanpassingsaspecten. Tot zijn methoden behoren de observatie en het experiment. Nadat hij een aantal pedagogische wetten ontdekt en geformuleerd had, paste Claparède ze toe op de→opvoeding. (Psychologie de l'enfant: Kinderpsychologie; Pédagogie expérimentale: Experimentele pedagogiek). Zijn principes zijn terug te vinden in de pedagogische stroming die men aanduidt met→doe-school.).
