(Grieks: paidagogia, v. pais, paidos = kind en agein = handelen), opvoedkunde. Ze heeft tot doel de fysieke, intellectuele en morele eigenschappen van het kind te ontwikkelen, zijn -> persoonlijkheid te vormen, teneinde het sociaal aan te passen.
De moderne pedagogiek berust op de kennis die we ontlenen aan de fysiologie en de psychologie. Ze beschouwt het kind niet langer als een mini-volwassene, maar als een apart wezen met een eigen organisatie welke van aparte wetten afhangt (bijv. het werk van → Piaget over de verstandelijke ontwikkeling), ze bedenkt nieuwe methoden van → opvoeding en onderwijs, die aangepast zijn aan iedere leeftijd, baseert zich op de belangstelling van het kind om de opvoeding een functioneel karakter te geven en ze komt met nieuwe vormen van onderwijs en met nieuwe technieken voor bijzondere gevallen (zeer begaafden, debielen). Ze is op de hoogte van de vorderingen op het gebied van de psychologie en verwerpt aldus bepaalde waardeoordelen als luiheid of gebrek aan wilskracht en ze probeert slechte leerlingen te begrijpen in plaats van te straffen. Kinderen en → adolescenten die gehandicapt zijn door een bijzondere tekortkoming → (dyslexie, affectieve tekortkomingen, enz.) kunnen profiteren van een curatieve pedagogiek die psychotherapeutische methoden koppelt aan geïndividualiseerde opvoedkundige methoden. → Achterlijkheid, → Stadium.
