Er zijn weinig plaatsen op aarde waar het leven zo hard en zo onplezierig is als in de hooglanden van Tibet. Het voedsel is er schaars en de winters zijn er ijzig koud.
Toch is dit ongastvrije land het tehuis van de yak. De yak is een soort wild rund. Het opmerkelijkste kenmerk van het dier is de lange, wollige vacht, die soms zo lang is dat ze over de grond sleept. Die zware pels is natuurlijk een uitstekende bescherming tegen de hevige winterkou in het bergland.Yaks zijn ervaren reizigers; moeten dat ook wel zijn omdat het voedsel in hun woongebied schaars is en spoedig uitgeput. De dieren trekken dan weg, op zoek naar nieuwe weidegronden.
De yak is reeds lang geleden tam gemaakt en door de mens ingeschakeld als lasten trekdier. Behalve dat levert het dier een uitstekende melk waaruit boter kan worden gemaakt; wol waarvan touw en kleding wordt vervaardigd en een staart die rood wordt geverfd en dan wordt gebruikt als. . . vliegemepper.
Met zijn langharige vacht is de yak uitstekend toegerust voor een leven in de ijzige bergen van Tibet.
De voornaamste taak van de tamme yak is echter het verslepen van zware lasten. Op steile berghellingen is het dier even vast ter been als de lenigste berggeit. De yak loopt met het grootste gemak over spiegelgladde gletsjers en zwemt zonder protest door ijskoude bergrivieren. Zelfs als het dier eens uitglijdt en langs een berghelling naar beneden rolt, staat het gewoonlijk onmiddellijk weer op om zijn weg te vervolgen. De yak heeft slechts één nadeel voor het gebruik op lange tochten in woest gebied. Het dier weigert graan te eten; het enige voedsel dat gemakkelijk kan worden vervoerd. Op zo’n lange trektocht kan het dier slechts in leven blijven als het van tijd tot tijd een plek kan vinden waar gras groeit.