ééns - Bijvoeglijk naamwoord 1. alleen predicatief: het ~ zijn/worden over tot een vergelijk komen ♢ Zij konden het er niet over eens worden. ♢ Zij waren het met elkaar eens geworden over de prijs van de auto. ééns - Bijwoord...

eens - bijwoord, bijvoeglijk naamwoord 1. op een keer ♢ eens komt er een eind aan 2. nog één keer ♢ deze ruimte is eens zo groot als de vorige 3. dezelfde mening hebben...

(Barg.) vermoeden, achterdocht.

adv.; (één keer), ienris, -kear -mel(s); (van tijd), ienris, iens, ris; het met elkaar — zijn, it meiinoar halde, ien line lûke, op ien tromme slaen; het — zijn met, it lyk fine mei, kontint wêze mei; het met iem. — zijn, immen meifalle, meistimme; ...

I. bw., 1. éénmaal, één keer: ik zeg het maar eens; eens voor altijd of voor al. zonder het te herhalen (bij een vermaning); — dat is eens en nooit weer, van de eerste keer hebben we meer dan genoeg; — meer dan eens, herhaaldelijk; — ik krijg nu eens van u (bij het spe...

achterdocht; vermoeden. De grandigers hebben eens op je.

EENS, bw. éénmaal, één keer: ik zeg het maar eens; eens voor altijd (bij eene vermaning); — dat is eens, nu niet weer; — meer dan eens, dikwijls; — ik krijg nu eens van u (bij het spel), eenmaal den inzet zijt ge mij schuldig — ik heb [houd) eens op hem, hij heeft mijne wraak te duchten; &mdas...

zie Eendrachtig.