vooral van betekenis van de 9de tot de 13de eeuw, ook voor de Europese kunst en daarin slechts door China overtroffen. Reeds vanaf de 9de eeuw werd in Mesopotamie loodverglaasd aardewerk gemaakt, soms in sgraffitto-techniek gedecoreerd.
Ook kent men uit die tijd tinverglaasd aardewerk versierd met bloempatronen of Kufisch schrift in onderglazuurblauw, groen of geel. De lustertechniek werd in de 9de en 10de eeuw reeds toegepast en verbreidde zich naar andere landen. m.n. naar Iran (Ravy-aardewerk) en Spanje. De Minaï-techniek (schilderen met emailkleuren) werd in Perzië toegepast gedurende de periode 1150-1250, vooral in de steden Ravy en Kashan; beroemd is het Lajvardana-aardewerk (Lakabi). Onder de heerschappij van de Mammelukken (midden 13de tot eind 15de eeuw ) werden in Syrië en Egypte kommen. kruiken en albarelli gemaakt met een beschildering in blauw en zwart onder het glazuur. In de 15de eeuw werd geïmporteerd Chinees porselein uit de Ming-periode in Syrië en Perzië gekopieerd: in Meshed en Kirman werd tot het eind van de 19de eeuw keramiek met onderglazuurblauw decor geproduceerd. In de Ottomaans-Turkse periode is vooral het aardewerk van Iznik (vanaf het eind van de 15de eeuw tot ca. 1700) en het aardewerk van Kutahia (18de en 19de eeuw) belangrijk.
Iraanse keramiek uit Meshed en Kirman wordt Kubachi-aardewerk genoemd en was vele eeuwen lang algemeen. In Turkije werden in de I9de eeuw pogingen ondernomen om porselein te produceren. maar wegens te hoge kosten werden deze pogingen gestaakt. In de 19de eeuw werd het inheemse aardewerk verdrongen door de goedkopere import-produkten uit de grote Europese aardewerkfabrieken.
