Ondiepe, smalle geul in een perceel land aangebracht om overtollig water naar de sloot te doen afvloeien. Deze oudste methode van ontwatering wordt thans nog op alle laaggelegen graslanden aangetroffen, doch is op bouwland vrijwel geheel door drainage vervangen.
G. worden met de hand gegraven of met een ploeg evenwijdig en op 10-30 m onderlinge afstand getrokken. Zij moeten een goede uitmonding hebben. Het eenvoudigste is de g. tot aan de sloot door te trekken. Dit veroorzaakt echter moeilijkheden bij het rijden over de kopeinden van het perceel. Daarom wordt meestal de g. door een (zorgvuldig te leggen en goed te onderhouden) buisleiding van enkele meters lengte met de sloot verbonden. G. kunnen een goede ontwatering geven, doch hebben bezwaren: veel landverlies, veel onderhoud (onkruidgroei), lastig bij gebruik van werktuigen. Voorts zijn zij ondiep, waardoor de onlwateringsdiepte beperkt is. In de IJsselmeerpolders wordt de eerste ontwatering door g. verkregen. Deze worden met een greppelploeg snel en goedkoop aangelegd. Hierdoor geraakt de bovenlaag reeds zover uitgedroogd, dat cultuur mogelijk is.
Greppelbevloeiing wordt in Ned. nog weinig toegepast; maar komt in de laatste jaren bij droge zomers in zwang bij de fruitt. Alen pompt dan water uit bron of watergang in de boomgaard en laat dit door ondiepe greppels langs de bomen lopen. Het is wellicht beter om de grond kunstmatig te beregenen.