(Een vrouw) misbruiken, bep. op sexueel gebied; - m. betr. t. zaken: verknoeien, bederven; met die kaart hebt ge het hele spel verneukt; m. betr. t. concreta: kapot maken, mollen.
- Zie ook de dialectwdb.
De eerste niet die het zoo nauw niet neemt en een meisje verneukt. Van trouwen met Luc zal er wel nooit spraak zijn! WACHTERS 1946, 46.
De vrouw wordt onherstelbaar verneukt, dit is verknoeid en misbruikt, zolang ze vooral dient om «geneukt» te worden, Kerk en leven (ed. Mechelen) 12/8/1976, p. 3.
