Hongaars romanschrijver (Alvinc, Zevenburgen, 26 Juni 1814 - Pusztakamarás 22 Dec. 1875), gold als de beste journalist van zijn tijd en was als zodanig een belangrijk medestander van de liberale leider Deak, met name in diens streven naar de Ausgleich van 1867, welke door Kemény in zijn dagblad de Pesti Napló populair werd gemaakt. Als romanschrijver vertoont hij overeenkomst met Balzac.
Zijn historische romans kenmerken zich door pessimisme, maar ook door een uitstekende psychologie en juiste schildering der atmosfeer van historische perioden, zoals in Rajongok (Fanatici, 1858-’59).Bibl.: Pál Gyulai (1846, historisch); Izlvörvényei (De diepten van het hart, 1854); Az özvegy és léanya (De weduwe en haar dochter, 1856); Zörd idök (Sombere tijden, 1858).
