(hydrocephalus, van Gr. water, hoofd) heet de ophoping van abnormaal veel hersenvocht in de schedelholte. Men maakt onderscheid tussen een inwendig en een uitwendig waterhoofd.
Bij een inwendig waterhoofd (Hydrocephalus interims of
Hydrocephalus occlusus) kan het hersenvocht (liquor cerebrospinalis) niet afvloeien van de hersenkamers (ventriculï) naar de arachnoïdeale ruimte om het centrale zenuwstelsel. De vochtophoping, die hierdoor ontstaat, heeft tot gevolg, dat het ventrikelstelsel sterk uitzet en dat de omhullende hersenen te gronde gaan. Somtijds is het hersenweefsel hier gereduceerd tot een dunne schil.
Bij het uitwendig waterhoofd (Hydrocephalus externus) is de afvloed van het hersenvocht naar de arachnoïdeale ruimte niet gestoord. Hier is de resorptie echter niet mogelijk door ziekte of afsluiting van de betreffende resorptie-organen (granulaties van Pacchion). Het gevolg daarvan is, dat zich een grote hoeveelheid vocht ophoopt tussen de hersenen en de schedelwand. Wanneer zich een hydrocephalus ontwikkelt voordat de schedelbeenderen zijn vergroeid, gaan deze schedelbeenderen uiteenwijken, zodat het kind een wanstaltig groot hoofd krijgt. Verschillende chirurgische behandelingsmethoden zijn aangegeven om de hydrocephalus tot verdwijnen te brengen (z balksteek). In een aantal gevallen kunnen hiermede zeer goede resultaten worden bereikt.
A. VERTAAL.
