Servokroatisch taalgeleerde (Trsjitsj 26 Oct. 1787 Wenen 26 Jan. 1864), ging in 1813 naar Wenen, werkte daar o.l.v. Kopitar en gaf op diens aansporen een bundel volksliederen uit (1814).
In 1818 volgde zijn grote Lexicon serbico-germanicolatinum, waarvan de 4de dr. (Belgrado 1935) nog steeds een der beste Servokroatische woordenboeken is. Hij was een groot folklorist en vertaalde het N.T. (1847). Zijn hoofdverdienste is de schepping van de moderne Servokroatische literaire taal, gebaseerd op de volkstaal en niet op het tot zijn tijd in zwang zijnde mengsel van volkstaal en Kerkslavisch. Zijn orthografie (hij liet enkele lettertekens vervallen en voerde nieuwe in) stuitte op veel tegenstand van conservatieve kringen, maar werd in 1868 aanvaard en geldt als de meest exacte ter wereld.Bibl.: Volkssprookjes (1821, 1853); Servische volksliederen (4 dln, 1823-33) ; Spreekwoorden (1849); Verz. Werk (23 dln, 18911902).
Lit.: L. Stojanovié, Zivot i rad S. K. (Belgrado 1924, herdr. 1935), leven en werken van K.
