Zweeds dichter (Stehag, Schonen, 14 Oct. 1880 - 3 Sept. 1949), schreef in zijn eerste poëzie (Vårbris, Syner) een elegische stemmingslyriek, maar ontwikkelde zich later onder invloed van Richard Dehmel, Stefan Georgeen de Franse symbolisten. Daarvan getuigt Melodier i skymning (1902), waarop volgden de bundels Elegier (1903); In candidum (1905), ten slotte de diepzinnige en enigszins geëxalteerde bundels Havets stjärna en Dityramber i aftonglans (1906).
Sedert 1909 heeft Ekelund een aantal essays geschreven, waarin hij een religieus aestheticisme verkondigt: Antikt ideal (1909); Nordiskt och klassiskt (1914). Zijn werk wordt steeds exclusiever: Lyra och Hades (1930), Det andra ljuset (1935), Concordia animi (1942). Ofschoon een zeer geïsoleerde figuur in de moderne Zweedse literatuur, heeft hij op de jongere generatie grote invloed uitgeoefend. Zijn poëzie is verzameld als Valda dikter (1913) en Dikter (3 dln, 1921).Lit.: K. A. Svensson, V. E., moralisten-kulturkritikem (1946).
