is in de landmeetkunde een methode voor het bepalen van de ligging van een aantal terreinpunten. Daartoe worden deze terreinpunten verbonden gedacht door rechte lijnen, die te zamen de veelhoek vormen.
De vorm van de veelhoek wordt bepaald door de hoeken en de zijden te meten. In de landmeetkunde wordt het woord veelhoek gebruikt niet alleen in het geval van een gesloten figuur, maar ook wanneer de figuur open is, dat wil zeggen de vorm heeft van een gebroken lijn. Soms is de veelhoek een zelfstandige constructie, maar gewoonlijk wordt hij aangesloten aan terreinpunten, waarvan de coördinaten door een meting van hogere orde, bijv. een driehoeksmeting, bekend zijn.De driehoeksmeting geschiedt met een theodoliet, de meting der zijden met een stalen meetband of met een in de theodoliet ingebouwde optische afstandsmeter. Van lange veelhoeken met een groot aantal zijden, zoals deze toegepast moeten worden in gebieden met een wijdmazig of zonder driehoeksnet, worden ter versteviging gewoonlijk de azimuths van een aantal regelmatig over de veelhoek verdeelde zijden bepaald door middel van astronomische metingen, bijv. zonswaarnemingen. Dikwijls worden ook van dergelijke veelhoeken niet de hoeken, doch de azimuths van alle zijden gemeten met behulp van een boussole. Een stelsel van aan elkaar aangesloten veelhoeken wordt veelhoeksnet genoemd. De veelhoek of het veelhoeksnet dient in de regel als grondslag voor een detailmeting.
PROF. R. ROELOFS.
