Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 18-10-2023

V-WAPENS

betekenis & definitie

De zgn. V-wapens (Vergeldingswapens), die op het einde van Wereldoorlog II door de Duitsers in gebruik zijn genomen, behoorden tot de geheime wapens welke het Duitse volk moesten versterken in het vertrouwen op een uiteindelijke overwinning.

Na uitgebreide zeer in het geheim genomen proefnemingen te Peenemünde werden de eerste V’s in Juni 1944 van startplaatsen in Noord-Frankrijk afgevuurd. In de periode Sept. 1944 - Mrt 1945 werden, nadat deze startplaatsen door de oprukkende geallieerde invasie-troepen waren overlopen, Londen, Antwerpen en andere plaatsen bestookt met V-wapens uit afvuurplaatsen gelegen in Nederland. Deze lange-afstandswapens waren:

De V-1, een vliegende bom, voorzien van een vleugel en voortgestuwd door een zgn. pulsatiestraalmotor welke zich bevond in de karakteristieke „kachelpijp” boven op de romp. Zij werd afgevuurd onder een helling van 180 van een 40 m lange ijzeren startbaan, in Engelse rapporten „Ski-sites” genoemd. De koers werd van te voren ingesteld en na het lanceren van de bom kon deze niet meer worden veranderd.

De V-2, een raket, was niet voorzien van een vleugel. Zij werd vervoerd en op de afvuurplaats opgetakeld door voor dat doel gebouwde Meillerwagens. Het afvuren had plaats van een richttafel. De raketmotor, gestookt met alkohol en vloeibare zuurstof, deed het projectiel vrijwel loodrecht omhoog stijgen om het door de stratosfeer op het doel te laten afgaan.

Deze V’s waren niet radiografisch bestuurbaar in tegenstelling met de Duitse Henschel-zweefbommen, die uit een moedervliegtuig wèl radiografisch bestuurd konden worden en vooral bestemd waren voor aanvallen op scheepsdoelen. Er waren tijdens de oorlog in Duitsland als vergeldingswapen nog andere projectielen in ontwikkeling welke echter niet tijdig meer gereed zijn gekomen.

Zowel in Amerika en Engeland als in Rusland heeft men met behulp van Duitse deskundigen na de oorlog de verdere ontwikkeling van de in vele opzichten nog onvolkomen V’s ter hand genomen. In Amerika heeft men met de uit de Duitse V-2 ontwikkelde hoogteraket bij proefnemingen ongekende hoogten kunnen bereiken. De Engelsen experimenteren met een geleid projectiel voorzien van een atoomlading. De Russen, die het grote Duitse raketlaboratorium van Peenemünde in handen kregen, experimenteren eveneens met geleide projectielen. Dat ook de zo bekend geworden „vliegende schotels” iets met geleide projectielen zouden hebben uit te staan, wordt wel eens verondersteld, doch is niet bevestigd.

Van de Duitse V’s was over het algemeen de trefzekerheid gering. De grote vlucht, welke radio en radar hebben genomen, heeft het mogelijk gemaakt de uit de V’s ontwikkelde geleide projectielen met groter nauwkeurigheid naar hun doelen te geleiden. Het onbemande, door radar gecontroleerde en door radio geleide projectiel, eventueel voorzien van een atoomlading, zou wel eens een van de verschrikkelijkste wapens in de toekomst kunnen worden.

LUIT.-GEN. D. A. VAN HILTEN.

< >