(Umbrii), een Italisch, in oude tijd ver verbreid en machtig volk, dat grote delen van Noord- en Midden-Italië bewoonde, o.a. ook het latere Etrurië. Zij werden langzamerhand uit alle landschappen, behalve Umbrië zelf, verdreven en moesten ten slotte ook daarvan de kuststrook aan de Senonische Galliërs afstaan.
Zij stonden in 310 de Romeinen bij in hun strijd tegen de Etruriërs en waren sindsdien van hen afhankelijk. Hun taal behoort tot de Umbrisch-Oskische groep en is vooral door een inscriptie, de zgn. Tabulae Iguvinae (z Gubbio), bekend. Hun land was bergachtig en arm, meest uit dorpen bestaande, met weinig steden (o.a. Ariminum, Spoletium).Lit.: G. D. Buck, A Grammar of Oscan and Umbrian (2nd ed. Boston 1928, Duitse bewerk, d. E. Prokosch, Heidelberg 1905).
