dictator van Buiten-Mongolië (Mongolië 1894?-Moskou 26 Jan. 1952), was leider van de revolutionnaire volkspartij in Buiten-Mongolië en kwam als zodanig aan de macht, nadat het land een volksrepubliek was geworden (24 Mei 1924, z Mongolië, geschiedenis). Zijn partij werd daarna een sectie van de Derde Internationale.
Hij werd president van de Kleine Koeral (Centraal Uitvoerend Comité) van Buiten-Mongolië, doch trok feitelijk alle macht aan zich. Na Wereldoorlog II werd hem de maarschalkstitel verleend. Op zijn bevel proclameerde generaal Oer Ten in Jan. 1946 de Oostmongoolse Republiek (Binnen-Mongolië), doch de Chinese communistische regering heeft deze creatie nimmer erkend. De vérgaande concessies aan deze laatste regering, door de Sovjet-Unie gedaan, die de gewenste hereniging van Buiten- en Binnen-Mongolië in de weg stonden, brachten hem er toe in 1950 zijn functies als minister van Oorlog en Buitenlandse Zaken neer te leggen. Hij stierf kort daarop; zijn opvolger was Joensjagin Tsedenbal.
