in de Griekse mythologie de 12 kinderen van Ouranos en Gaia (Hemel en Aarde), o.a. Okeanos, Hyperion, Iapetos, Kronos, Rhea, Themis, Mnemosyne, Phoibe en Tethys; ook werden wel Titanen genoemd kinderen en kleinkinderen van dezen, zoals Helios, Selene, Leto, Atlas en Prometheus.
Toen Ouranos zijn zoons, de Hekatoncheiren, in de Tartaros geworpen had, kwamen de Titanen in opstand, beroofden hem van zijn gezag en droegen dit op aan Kronos. Toen Zeus deze ten val bracht, hielpen hem sommige Titanen, anderen voerden strijd tegen hem. Zeus behaalde de overwinning en wierp ze in de Tartaros, waar zij bewaakt werden door de Hekatoncheiren, maar waaruit zij later (z Pindarus en Aeschylus) weer werden bevrijd. De Titanen, misschien van Illyrische herkomst (hun naam vertoont althans dezelfde uitgang als de Illyrische stamnamen Akarnanes, Ainianes enz.), zijn vermoedelijk natuurmachten, die vóór de goden van de Olympus werden vereerd (z Kronos). Hun vernietiging betekent de overwinning van de Olympische godsdienst (z Orpheus).Lit.: F. G. Jünger, Die Titanen (Frankfurt a. M. 1944).
