Italiaans kunstschilder en graveur (Florence 18 Mei 1610 - 12 Juli 1664), zoon van den beeldhouwer Francesco della Bella en petekind van Pietro Testa. Zijn bewondering voor het grafisch werk van Jacques Callot verklaart zijn bedrijvigheid bijna uitsluitend op het gebied der graveerkunst.
Van 1633-1639 verbleef hij te Rome en van 1639-1650 werkte hij te Parijs, waar Israël Henriet en Langlois een groot aantal van zijn beste werken uitgaven. Stefano della Bella streeft vooral naar het uitbeelden van grote levendige massa’s op zeer kleine oppervlakten en naar de werking van een grootse totaalindruk, waarin aan bijkomstige bijzonderhedennietswordt geofferd. Zijn prenten verraden een sterke voorliefde voor actuele gebeurtenissen, waarin grote volksmassa’s handelend optreden. Vermeldenswaard zijn in dit opzicht De Intrede van den Poolschen Gezant te Rome (1633) en Het Banket der Piacevoli. Hij leverde ook zeer merkwaardige stadsgezichten, zoals Le Pont Neuf te Parijs (1646); historische taferelen, zoals bijv. Het Beleg van Atrecht (1641) en Het Beleg van St Omer (1638); portretten en sierprenten. Al deze prenten onderscheiden zich overigens door een geraffineerde en voorname stijl.
