of oligopleronten noemt men elementen, die in slechts uiterst lage concentratie voor de ontwikkeling van plant en dier onmisbaar zijn. Bij afwezigheid er van treden gebreksziekten op, terwijl bij te hoge concentraties meestal vergiftigingsverschijnselen worden waargenomen.
De belangrijkste thans bekende sporenelementen zijn: koper, zink, mangaan, molybdeen, vanadium, selenium, borium, silicium, gallium, scandium, kobalt, jodium e.a. Terwijl er een enorme literatuur bestaat over de symptomen, die men bij gebrek aan een sporenelement waarneemt, is er nog zeer weinig bekend over de rol die ze in de levende cel spelen. Waarschijnlijk treden ze op in belangrijke stofwisselingsprocessen. Hierop wijst het feit, dat sommige in vitro geïsoleerde enzymen een sporenelement blijken te bevatten, terwijl bijv. het vitamine B12 kobalt bevat. De functie van deze sporenelementen in dergelijke enzymen en coënzymen e.d. is nog niet opgehelderd.
