(Marius) Noors wiskundige (Nordfjordeid, district Bergen, 17 Dec. 1842 - Oslo 18 Febr. 1899), werd in 1872 hoogleraar te Oslo (waar hij in 1876 het Archiv for Mathematik og Naturvidenskab oprichtte); in 1886 te Leipzig, in 1898 wederom te Oslo. Hij droeg in belangrijke mate bij tot de ontwikkeling van de synthetische en analytische meetkunde (minimaaloppervlakken, oppervlakken met constante kromming, geodetische transformaties, contacttransformaties, enz.), waarbij de toepassing der groepentheorie (inz. die der continue, eindige en oneindige groepen) door hem op de voorgrond werd gesteld.
Bibl.: Theorie der Transformationen (te zamen met F. Engel; 1888-1893); Vorlesungen über Differentialgleichungen mit bekannten infinitesimalen Transformationen (1891); Vorlesungen über continue Gruppen mit geometrischen und anderen Anwendungen (1893); Geometrie der Berührungstransformationen (1896); Gesamm. Abhandlungen (uitgeg. d. F. Engel en P. Heegaard, 6 dln, Leipzig 1922-1937); Das Werk L.’s, in: Bibl. mathem. (1900).
Lit.: F. Engel, S. L. Ausführl. Verz. seiner Schriften (Leipzig 1900).
