Door de Romeinen werden in de twee laatste eeuwen v. Chr. bij herhaling oorlogen gevoerd tegen de talrijke slaven, die in opstand kwamen, vooral in die streken, waar zij op grote landgoederen te zamen werkzaam waren en zich hun macht bewust werden.
Verschillende opstanden zijn bekend, in Italië, Afrika, Asia en Delos. De grootste moeilijkheden veroorzaakten die op Sicilië (ca 136 v. Chr.), de eerste onder de Syriër Eunus, waarin Romeinse veldheren werden verslagen en die pas door Publius Rutilius werd bedwongen door de verovering van Tauromenion en Enna; een vreselijk strafgericht werd aan de gevangenen voltrokken. De tweede (104-99) was van minder belang. Voor de opstand van 73-71, die geheel Italië en delen van het rijk in beroering bracht, zie Spartacus.
