(de zoon van) is de naam van een der apocriefe boeken van het Oude Testament, dat overwegend spreuken van levenswijsheid bevat. De schrijver is volgens het Hebreeuwse origineel, dat in 1896 werd teruggevonden, een zoon van Eleasar.
De inhoud en de vorm van het boek zijn merkwaardig door het ineenvloeien van wijsheid, psalmen, profetie en wetsvoorschriften. De gehele tekst (1616 verzen) is overgeleverd in het Grieks. Andere vertalingen zijn er in het Syrisch, Arabisch, Koptisch, Ethiopisch, Armeens en vooral in het Latijn. In het oorspronkelijk Hebreeuws bezitten wij ongeveer 2/3 van het geheel (1056 verzen). Het boek is ca 190 v. Chr. ontstaan en ca 132 v. Chr. in het Grieks vertaald.Lit.: R. Smend, Weisheit des J. S. (1906); Hollandse vertaling door J. C. Matthes en Joh. Dyserinck (1908).
De Hebreeuwse fragmenten zijn uitgegeven door S. Schechter en C. Taylor (Cambridge 1899) en door R. Smend (Göttingen 1906). N. Peters, Exeg.
Handbuch z. A. T. (1925).
