is de weergave van het Duitse woord Simultankirche en gaat terug op simultaneum, sc. exercitium religionis, gelijktijdige uitoefening van de godsdienst door verschillende confessies, gebruikmakend van hetzelfde instrument: kerk, altaar, school, kerkhof. Zo worden de heilige plaatsen in Palestina door verschillende confessies tegelijk vereerd, intern echter duidelijk gescheiden.
Door de nieuwe verhouding der confessies in Europa, geregeld bij de Vrede van Munster (1648),was op vele plaatsen geen andere oplossing mogelijk dan door simultaan gebruik van het enig bestaande of daartoe meest geschikte kerkgebouw door de R.K. en de Evangelische confessie; hier en daar bestaat het nog (Günsbach in de Elzas, zie de Jeugdherinneringen van Alb. Schweitzer). In Nederland kwam het voor in de Franse tijd. Pius XI verbood simultaan gebruik door Oud-Katholieken en Rooms-Katholieken.
