Russ.: Sergej Aleksandrowitsj Woronow, Frans medicus van Russische afkomst (Woronesj 10 juli 1866 - Lausanne 1 Sept. 1951), studeerde te Parijs en promoveerde in 1893; in 1897 werd hij als Fransman genaturaliseerd. Hij was chef van het Russische Hospitaal te Parijs, werd later directeur van het Biologisch Laboratorium van de Ecole des Hautes Etudes te Parijs en in 1917 directeur van het Laboratorium voor experimentele chirurgie aan het Collège de France te Nice.
Hij schreef de verouderingsverschijnselen toe aan uitputting der geslachtsklieren en verwierf grote bekendheid door zijn groots opgezette en wetenschappelijk goed verantwoorde pogingen om door transplantatie van testikels verjonging te bereiken en het leven te verlengen. Na vele waarnemingen op dieren ging hij in 1920 over tot het overplanten van de testikels van jonge mensapen op oude mannen. De successen, die niet uitsluitend op autosuggestie konden berusten, waren echter van voorbijgaande aard, aangezien de overgebrachte testikels na enige tijd te gronde gingen (z transplantatie). Volgens dezelfde principes behandelde Voronoff geestelijk onvolwaardige kinderen. Vele van zijn andere experimenten waren even belangrijk doch werden minder bekend. Zijn onderzoekingen op het gebied van de kanker moest hij bij het uitbreken van Wereldoorlog II (1940) te Menton afbreken.Bibl. : Hystérie (Paris 1895); Manuel pratique d’opérations gynécologiques (Paris 1899); Feuillets de chirurgie et de gynécologie (Paris 1911); Vivre, étude des moyens de relever l’énergie vitale et de prolonger la vie (Paris 1920); (met E. Rettereu), La glande génitale mâle et les glandes endocrines (Paris 1921); Greffes testiculaires (Paris 1923); Greffe animale (Paris 1924); Quarante-trois greffes du singe à l’homme (Paris 1924) ; Etude sur la vieillesse et le rajeunissement par la greffe (Paris 1926) ; (met G. Alexandrescu), La greffe testiculaire du singe à l’homme (Paris 1930); L’amour et la pensée chez les bêtes et chez les gens (Paris 1936); Greffe des glandes endocrines (Paris 1938).
