moorden op gevangenen van 2-6 Sept. 1792 in Parijs als gevolg van de chaotische gezagstoestanden en van het voortrukken der Pruisen, die Verdun hadden bezet. Het ministerie, waarin Danton de meest prominente figuur was, de Wetgevende Vergadering en de Revolutionnaire Commune betwistten elkaar het gezag, terwijl het laatste lichaam voortgedreven werd door Marat en diens aanhangers, die openlijk tot de moord ophitsten, om de tegenstanders der nationale beweging door schrik te verlammen.
Het aantal slachtoffers (Zwitserse gardes, onbeëdigde priesters, reactionnaire edelen) wordt op 11 à 1400 geschat. Marat had ook de Girondijnse ministers en afgevaardigden willen laten vermoorden (zie Franse Revolutie).Lit.: G. Walter, Les massacres de septembre (1932); P. Caron, Les massacres de septembre (1935); J. Hérissay, Les journées de septembre 1792 (1945).
