is een door Adolphe Sax in 1845 gepatenteerde familie van koperen blaasinstrumenten, die hij in zeven, later in negen types heeft gebouwd. Als voorbeeld dienden hem daarbij de reeds vele tientallen jaren bestaande bugels, tenorhoorns, bastuba’s, enz.
Een onbestreden feit is echter dat de saxhoornfamilie de bestaande instrumenten verre overtrof in klankgehalte, zuiverheid en gemak van aanspreken. Sax onderscheidde sopranino, sopraan, alt, tenor, bariton, bas, contrabas en subcontrabas-vormen, soms in verschillende stemmingen (Bes, Es, C). In harmonieorkesten worden de saxhoorns regelmatig toegepast.Lit.: C. Sachs, Reallex. d. Musikinstrumente (1913).
