Frans dichter en criticus (Parijs 4 Oct. 1881), maakte een stage bij de Franse ambassade te Moskou, keerde naar Parijs terug en sloot zich aan bij de kring van G. Apollinaire (zie Kostrowitzky), M.
Jacob, e.a., debuteerde met symbolische gedichten en gaf later oorspronkelijke reportage in vrije verzen over de Russische revolutie (Prikaz, 1919), ja zelfs over het gehele moderne leven (L’Age de l’Humanité, 1922). De stof voor zijn romans vol fantasie ontleende hij aan het bohème-leven van Montmartre, zoals in La Négresse du Sacré-Cœur (1920). Als kunstcriticus was hij de verdienstelijke propagandist van de nieuwe schilderkunst.Bibl.:
Gedichten: Poèmes (1905); Féeries (1907); Le Calumet (1910); Le Livre et la Bouteille (1919); Ventes d’amour (1910-1919); Peindre (1920); Créances 1905-1920 (1926); Les Etoiles dans l’Encrier (1952). Romans en verhalen: Tendres canailles (1913); Monstres choisis (1912-1918); Mœurs de la Famille Poivre (1918); L’Entrepreneur d’Illuminations (1921); Une Orgie à
St. Pétersbourg (1923); Le Manuscrit trouvé dans un chapeau (1904-1919) etc. Critiek: La jeune Peinture française (1912); L’Art vivant (1920); Propos d’atelier (1921); Modigliani (1926); Henri Rousseau, dit le Douanier (1927); Max Jacob (1928); Chagall (1929) etc.; Montparnasse (1950).
