Frans scheikundige (Carcassonne 5 Nov. 1854 - Toulouse 14 Aug. 1941), sinds 1882 hoogleraar in de chemie te Toulouse, heeft zich vooral naam gemaakt door zijn onderzoekingen over katalytische hydrering (zie hydreren) van organische verbindingen. In 1912 werd hem de Nobelprijs toegekend.
Bibl.: La catalyse en chimie organique (2de dr. 1920, Duitse vert. 1927); met Senderens, Nouv. méthodes gén. d’hydrogénation et de dédoublement moléculaire, basées sur l’emploi des métaux divisés (1905).
