Duits romanschrijver (Barmen 6 Dec. 1869 - Rheinbreitbach 3 Febr. 1943), studeerde te Berlijn in de wijsbegeerte en werd, nauwelijks 28 jaar oud, chefredacteur van de Hamburger Neueste Nachrichten. Hij bereisde vele landen en namin 1914 aan Wereldoorlog I deel. Aanvankelijk vestigde hij vooral de aandacht op zich door zijn toneelstukken; later schreef hij, behalve enige bundels gedichten en enige novellen, vooral romans, waarvan in het bijzonder Die Wiskottens (1905; 325ste dr. 1925) een buitengewoon succes had.
Bibl.: Drama’s: Protektion (1893); Herrenmoral (1894); Der ehrliche Name (1896). Romans: Zum weiszen Schwan (1897); Nur eine Schauspielerin (1897); Der Graf von Gleichen (1901); Die vom Niederrhein (1903); Das Lebenslied (1904); Die Wiskottens (1905); Der Abenteurer (1907); Die Hanseaten (1909); Die Burgkinder (1911); Das grosze Heimweh (1914); Die Stoltenkamps und ihre Frauen (1917); Die Buben der Frau Opterberg (1921); Kameraden (1922); Wieland der Schmied (1924); Das Fähnlein der Versprengten (1926); Gedichte (1903); Ritter, Tod und Teufel (1915; gedichten). Novellen: Die Welt im Gold (1913)» Jungbrunnen (1918). Gesammelte Werke (1924 vlgg.).
Lit.: J. G. Sprengel, R. H.’s Leben u. Dichten (Stuttgart 1919).
