Duits politicus (Düsseldorf 30 Juli 1838 - Lichterfelde, 10 Mrt 1906), zat sinds 1867 in de Rijksdag en sinds 1869 in het Pruisische Huis van Afgevaardigden. Hij werd een van de leiders van de links-liberale „Fortschrittspartei” en in 1884 de leider van de Duits Vrijzinnige partij, die ontstond door de vereniging van afgescheidenen der Nationaal-Liberale partij met de Fortschrittspartei.
Hij was een bekwaam parlementariër, die vooral in financiële en economische kwesties zeer deskundig was, en een consequente, principiële oppositie voerde tegen Bismarck’s schijn-parlementaire, in werkelijkheid autoritaire binnenlandse staatkunde: in het bijzonder tegen diens protectionistische en legerpolitiek. Merkwaardig was intussen, dat Richter zijn eigen partij — na 1893 heette die de Vrijzinnige Volkspartij — op bijna autocratische wijze bestuurde. Van 1885-1904 was Richter ook redacteur der Freisinnige Zeitung. Hij schreef lm alten Reichstage. Erinnerungen (2 dln, 1894-1896).Lit.: F. Rachfahl, Eugen R. und der Linksliberalismus im neuen Reich (in: Zeitschr. für Politik 1912); L. Ullstein, E. R. als Publizist u. Herausgeber (1930); H. Röttger, Bismarck und Eugen R. im Reichstag 1879-’90, diss. Münster (1932).
