Frans schrijver (Boulogne-sur-Mer, 3 Sept. 1889), schreef een knappe roman, Le Chef, maar werd vooral bekend door de terecht geroemde Histoire de la littérature française contemporaine (1921, herdr. in 2 dln, 1941). Als overtuigd Cartesiaan legt Lalou in zijn critieken, in talloze periodieken verspreid, vooral het accent op de intellectuele waardigheid van de door hem behandelde figuren en de titel van zijn bundel Défense de l’homme, intelligence et sensualité (1926) is karakteristiek voor zijn gehele oeuvre.
Voorts geldt zijn belangstelling de Engelse letterkunde : Panorama de la litt. anglaise contemporaine (1927) en vertaling van Shakespeare’s Troilus and Cressida.Bibl.: Trois manifestes d’Edgar Poe (1927); Vers une alchimie lyrique (opstellen over Sainte-Beuve, Aloysius Bertrand, G. de Nerval, Baudelaire, met bloemlezing, 1927); André Gide (1929); Le Clavecin non tempéré (1932) ; Maurice Barrés (1950).
