(Emil), Duits psychiater (Zwickau 7 Sept. 1847 - Leipzig 22 Juli 1929), was de zoon van een predikant te Zwickau. Hij studeerde medicijnen te Leipzig, waar hij in 1870 promoveerde op proefschrift De meningitide luetica. Hij werkte daarna als assistent onder Karl Ludwig aan het Pathologisch-Physiologisch Laboratorium te Leipzig.
Hij publiceerde daar zijn Die Leitungsbahnen im Gehirn und Rückenmark des Menschen. In 1877 werd Flechsig benoemd tot buitengewoon hoogleraar in de psychiatrie. Hij maakte een uitgebreide studie van het gestichtswezen en werd in 1882 benoemd tot directeur van de nieuw gebouwde Universiteitskliniek, welk ambt hij aanvaardde met een rede: Die körperliche Grundlagen der Geistesstörungen. In 1884 volgde zijn benoeming tot gewoon hoogleraar in de psychiatrie. Flechsig legde zich vooral toe op de studie van de hersenanatomie en verkreeg grote vermaardheid na zijn in 1894 uitgesproken rectorale rede: Gehirn und Seele. Vele publicaties verschenen van zijn hand. Flechsig is een der grootste representanten van de neuroanatomische richting in de psychiatrie.PROF. DR H. C. RÜMKE
Bibl., lit.: Plan des menschlichen Gehirns (1883); Zur Anatomie und Entwicklungsgeschichte der Leitungsbahnen im Groszhim des Menschen (1896); Die Lokalisation der geistigen Vorgänge, ins besondere der Sinnesempfindungen des Menschen (1896); Anatomie des menschlichen Gehirns und Rückenmarks auf myelogenetischer Grundlage (1920); Meine myelogene tische Himlehre; mit biogr. Einleitung (1927).
