is een term, die bij het Indianenvolk ‘ der Irokezen gebruikt werd om bovennatuurlijke kracht aan te duiden. Het begrip komt het meest overeen met het Melanesische „mana”.
Terwijl manitou van de Algonkin ook wel gepersonifieerd wordt, is dit met orenda niet het geval. Van een persoon, die veel presteerde, zei men, dat zijn orenda groot of fijn was. Sjamanen vooral werden in het bezit van veel orenda geacht, maar dieren konden het ook hebben. Wanneer bij strijd tussen personen of tussen een persoon en een dier de een meer presteerde dan de ander, zei men, dat zijn orenda de orenda van de ander overtrof. Het werd nooit als een zelfstandig bestaande macht gedacht, maar was altijd verbonden met levende wezens of voorwerpen.Lit.: J.N. B. Hewitt, O. and a Suggestion towards the Origin of Religion (in: The Amer. Anthropologist. N.S., vol. IV, 1902).
