een zeer verbreid euvel, dat bij kinderen overwegend na het 4de jaar en vooral in de schoolplichtige leeftijd pleegt te ontstaan, soms voor enkele jaren, maar meestal langer, soms voor het leven blijft. De gewoonte wordt vaak overgenomen en is meestal een gevolg van spanning en van gebrek aan gelegenheid deze op actieve wijze af te reageren.
Het afwennen of onderdrukken dezer gewoonte als op zichzelf staand gedrag leidt zelden tot een doel. De behandeling vereist een algemene vermindering der spanningen in het kind en dus vaak tevens een milieu-correctie.Het geven van een plaatsvervangend object, waaraan gepeuterd (kurk) of waarop gekloven (kauwgum) kan worden; het geven van een nagelschaartje enz. om het bijten te vervangen; het werken op de ijdelheid, zijn naast de voortdurende — maar met tact toegepaste — herinnering, niet op de nagels te bijten, de weinige tot enig succes voerende opvoedingsmiddelen, naast de eigener beweging geboden tegenstand tegen zoiets „kinderachtigs” of „vies”.
