(Hebr. „liefelijk”) was een Aramese veldheer, die bij zijn heer, de koning van Damascus, in hoge gunst stond, maar melaats werd. II Kon. 5 verhaalt, hoe hij door de profeet Elisa (Eliseüs) op wonderbare wijze werd genezen, nadat hij, op raad van de profeet, zeven maal in de Jordaan had gebaad en hoe Naäman zich tot de dienst van Jahwe verbond.
Daar is verder verhaald, hoe Elisa’s knecht, om zijn oneerlijke houding, op zijn beurt met melaatsheid werd gestraft. In de Joodse overlevering is Naäman beschouwd als de eerste proseliet (vgl. Luc. 4 : 27).
